Serenay Sarıkaya, Ozan Güven’in kendisine platonik aşık olduğu iddialarına “Yeter” diyerek resti çekti

admin

0 4 1 dakika okuma süresi

Cem Yılmaz’la yaşadığı aşkla magazin gündeminden bir türlü düşmeyen Serenay Sarıkaya, kötü patladı. Son olarak Yılmaz ile ayrıldığı velev Ozan Inanç‘in kendisine platonik olarak aşık olduğu ileri sürülen Sarıkaya, Instagram hesabının hikaye kısmından uzun bir açıklama yaptı.

“BU KADAR DA İLERİ GİDİLMEZ Kİ”

Kişisel hayatıyla ilgili mevzularda daima sessiz kalan Sarıkaya, hakkında aşk tezlerine şu laflarla isyan etti: “Yahu bir insanın bu kadar da üstüne gelinmez ki! Sesi çıkmıyor diye bu kadar da ileri gidilmez ki artık! Üstelik sonu gelmiyor, bitmiyor. Daha birini iyileştiremeden daha da serti aslında hazırda bekliyor. ‘Bu mesleği seçmenin bedellerinden’, ‘Olacak o kadar ünlüsün’, ‘İsminin olduğu her şey çok okunuyor’, ‘Dikkat çekiyor’, ‘Sesimizi çıkarmayalım büyümesin’ deniyor. Kabul etmiyorum!”

“BEN DE BEŞERIM, BENİM DE HISLERIM VAR”

“Sınırı aşalı çok oldu! Ne kolay oldu kişilerin hayatına iftiralar atmak, hudut, etik, ahlak bilmeden saldırmak… Ben her iftiraya yok o denli yok o denli değil diyemem ki. Bu ne kadar yorucu. Lakin mahsusen toplumsal medyada bir sesin, varlık belirtilerin yoksa, güya bütün varsayımlar gerçekmiş üzere bir bir de senelerce üzerine yapışıyor. Bir vade sonra senin diğerleri tarafından bilinen kimliğin haline geliyor bütün bu saçmalık. Ben bunların hiçbirine değilim ki… Ben de bir beşerim, benim de hislerim var. Sanatçı kişiliğim sebebiyle neden daima bir entrika olmak zorunda ismimim geçtiği her mevzuda. Neden beni ilgilendirmeyen hususların da ana kahramanı olmak zorundayım?”

“BU DA ŞİDDETİN FARKLI TÜRLÜSÜ”

“Bunun usturuplu, ahlaklı bir yolu yok mu yahu? Halbuki her şeyin ortada, bir gizemim de yok ki. İşlerim ortada, duruşum ortada, ne yaşadığım aşikâr, neye inandığım anlaşılan, neyi temsil ettiğim görünür, neyin ardında durduğum ayan. Buna karşın; seni olduğun üzere asla yansıtmayan varsayımların bir tezahürü olduğun yanılsamasına herkesin delilercesine inanma isteği neden? Bu çok eskide kalmadı mı artık? Şık olanı değil de, istenilmeyen olanı, yanlış olanı çoğaltmak mı sıka, iyiye taşıyacak bizi? Bu da şiddetin öteki türlüsü değil mi? Yeter!”