RÖPORTAJ NAZAN ORTAÇ [email protected]
Sezonun en başarılı işlerinden birine imza attınız… Bu projede sizi çeken ne oldu?
Genel olarak dizi senaryolarında, sürelerimizin ne yazık ki çok uzun olmasından kaynaklanan, vaka üstüne hadise var. Meğer kişi, durumlara, kendi karakteri, yapısından kaynaklanan reaksiyonlar gereği kıssasını oluşturur. Karakter temel alınarak öykü anlatıyor olması beni birinci etkileyen yeri oldu senaryonun. Bir “iyileşme”, kendinin en iyi versiyonunu arama, bunun için emek verme gördüm bu kıssada. Bu durum, bilhassa içinden geçtiğimiz bu sıkıntı pandemi sürecinde bana ve izleyiciye iyi gelir hissi yarattı bende. Her ne olursa olsun aslolan “yaşamak”. Güzelleşerek yaşamak. Okuduğumda bu cümleleri kurdurttu içimde.
Hazırlık sürecinde nasıl bir yol haritası çizdiniz? Nasıl bir dünya kurguladınız?
Bu o denli bir dünya olmalıydı ki, şefkat, huzur ve tertip dolu olmalıydı. Yaşadığımız hayatın kaptik baskısının dışında sakin ve inançlı hissettirmeliydi. Buna uygun olmasına çalıştım her bir detayın. Hem anlatım dilimde, hem de dekor, nesne, renk vs. seçimimde. Senaryonun bende bıraktığı pay uygun gitmek için özverili bir takım çalışması yaptık. Elbette başta yapımcım olmak üzere her bir ünitenin bana güveniyor olması, çok daha rahat yüzmemi sağladı hislerimde.
“SORGULAYAN HER OYUNCU İLGİMİ ÇEKER”
“Doktor Hanım” rolü için çok riskli bir seçim yaptınız ve güldürü rolleriyle tanınan Binnur Kaya’yı seçtiniz. Gaye aksi köşe yapmak mıydı? Öbür oyuncular da düşünülmüş müydü bu rol için?
Karşıt köşeyi severim ancak bu cast çalışmasında hiçbir vakit birincim olmamıştır. Binnur Kaya, beğenerek takip ettiğim oyunculardan. Elbette pek çok aday vardı. Fakat önceliğim her vakit senaryoya ve bana inanan oyuncudan yana olmuştur. Şayet bir oyuncunun öykü ve karakterle ilgili çok tasası varsa genelde daha sıkıntı bir yoldan yürür. İnanç bizim işlerde her şeyin başında gelir. Binnur Hanım, en başta isteği, sonra projeye, bana inancı ve itimadı ile çok hoş bir performans sergiliyor. Çok iyi bir ahenk yakaladığımızı düşünüyorum. Çok kısa bir müddette ‘iyi ki’ lerimden oldu. Kendisiyle çalışmaktan çok memnunum.
Öbür oyuncuların seçimini nasıl yaptınız? Oyuncu takımı adeta “Şampiyonlar Ligi“…
Bir evvelki sorunun cevabı genel olarak cast çalışmalarına bakış açımı içeriyor. Sorgulayan, boyutlandırma isteğinde olan her oyuncuyla çalışmak ilgimi cezbeder. Lakin belirttiğim üzere işin bütününe inanan oyuncu elbette çok daha avantajlı oluyor. Bütün oyuncularımız da tıpkı şevk ve heyecanla yol arkadaşlığı yaptığım, çok bedel verdiğim, kimi evvelce de çalışma talihim olan kimi ise uzaktan uzağa beğenip bu işte çalışma fırsatı yakaladığım çok bedelli isimler. Bütüne bakabilen pahalı oyuncularla karşılaştığım için şanslıyım sanırım.
Projenin başında, öykünün aslında kahramanı Gülseren Budayıcıoğlu var. Birebir vakitte sıhhat kelam konusu olduğundan bıçak sırtı bir mevzu. Bu bilgiler ışığında sizin senaryoya müdahaleniz ne tarafta oluyor?
Haftada altı günde 150 dakika seyir zevki yaşatabilmek, en hoş senaryoda bile çok çok sıkıntı. Senaryoya müdahalem elbette fikirlerimi paylaşmak yerinde oluyor. Bununla bir arada daha çok çekim realitesi ile ilgili olur paylaşımım. Bir hikayeci, senarist genel olarak yaratıcı beşerler ne kadar özgür olabilirse o kadar keyif alır bunu tüketen zannımca.
“BAZEN DÜŞÜK TEMPODA SAHNE DAHA SAMİMİDİR”
Hikayelerin gerçek olması üzerinizde bir baskı oluşturuyor mu?
Tam aykırısı; gerçek kıssa anlatıyor olmanın şuuru daha çok şevklendiriyor beni. Gerçek; hürmet ve dikkat arttırıyor.
Diyalogla ilerleyen ve yakın çekimin yükle olduğu bir dizi. Tempoyu düşürmemek için neler yapıyorsunuz?
Gayem “tempoyu düşürmemek” değil. Maksadım inandığımı tabir edebilmek. Bu sözde tempo düşebilir de. Bazen çok düşük tempolar gerçek ve özdendir. Hedefi hakikat belirlemek gerekir. Benim önceliklerim daha farklı kıssa anlatırken.
İkinci dönemi olacak mı?
Seyircimiz istek ederse, üretimcimiz ve kanalımız da uygun görürse olabilir doğal ki.
Dizinin yurt dışında talihi nedir sizce?
Genel olarak yurt dışı satışlarında işleyen klasik bir anlatımımız yok, mesela süregelen ve ileriye dönük göz kırpan bir aşk öykümüz yok, intikam, entrika yok. Bu değişik bir format hem Türkiye hem de yurtdışı için. Daima birlikte göreceğiz ilerleyen süreçte yurtdışı talihini.
“NESRİN VE MEHMET’İN ÖYKÜSÜ O KADAR YAYGIN Kİ”
Çektiğiniz kıssalar ortasında sizi en çok hangisi etkiledi?
Açıkçası şu ana kadar ki her öykümüz çok özel ve hoş. Lakin beni en çok Mehmet ve Nesrin’in öyküsü etkiledi. Zira Türkiye’nin acı bir gerçeğini vermeye çalıştık o öyküde. O kadar çok tanıdığım, dinlediğin Nesrin’ler ve Mehmet’ler var ki. Bu öykü sayesinde azıcık da olsa birilerinin hayatına olumlu manada değebilme ihtimali; yaptığım işin yani direktörlüğün de dışında, bir insan olarak beni çok heyecanlandırdı, çok tatmin etti.
PSİKOLOGLARIN REAKSİYONLARINA YANIT:
“KURMACA İŞ YAPIYORUZ, DRAMADAN BELGESEL GERÇEKLİĞİ BEKLEMEK HAKİKAT OLMAZ”
Diziye yönelik tenkitler de var. Bilhassa meslek etiği tartışılıyor, psikologların “yayından kaldırılsın” istikametinde reaksiyonları var. Bekleme salonunda hasta mahremiyetinin olmaması ya da seansların daima çay-kahve servisi yüzünden bölünmesi üzere ayrıntılar tartışılıyor… Siz ne diyorsunuz bu tartışmalara?
Öncelikle belirtmek isterim ki biz “kurmaca iş” yapıyoruz. Öykülerimiz gerçek de olsa, drama pek çok farklı ünitenin ortaklaşa üreterek oluşturduğu bir “kurmaca”dır. Dramadan, belgesel gerçekliğini beklemek, her husus için yanlış olur. Tarihi dizilerden tarih öğrenmek istemek kadar yanlıştır meslek unsurlarını drama üzerinden tartışmak.
Dizinin insanların psikiyatrik tedaviye olan bakışını değiştireceğini düşünüyor musunuz?
Drama pek çok şeyi değiştirebilir insan hayatında. Lakin seyircinin algısı üzerine konuşmak benim haddim değil.
Aile içi şiddet, toplumun kanayan yarası… Dizide aile içi şiddetin yarattığı travmaların boyutu çok çarpıcı bir biçimde sergileniyor. Bunların bu formda ele alınmasının aile içi şiddet hadiselerine nasıl katkısı olabilir?
Katkı olur mu, olmaz mı? Nasıl bir katkıdır bu? Bu tartışmalar dramayı üreten bizleri kısıtlar yaratım esnasında. Elbette birçok faktöre dikkat ediyoruz lakin “katkı sağlamayı” üretirken düşünmek bana hem gerçekçi gelmiyor hem de bunun yaratım akışını bozduğunu düşünüyorum. Üreticinin değil, tüketicinin karşılığıdır sanırım burada kıymetli olan.
“OYUNCULARIMI ÖZGÜR BIRAKIRIM”
Nasıl bir direktörsünüz, oyuncularınız rollerini canlandırırken özgür müdürler mesela?
Elbette oyuncu özgürdür. Özgürlük olmadan hiçbir şey yapılmaz ki! Özgürseniz yorumlayabilirsiniz. Oyuncularımı özgür bırakırım natürel ki, ortaya çıkanı çerçeveye yerleştirmektir direktörün işi. Yoksa kaos olur, üslup tutmaz. Her ünite kıymetlidir benim için. Takım ruhuna inanırım. Sinerjiyi yaratmak ve yönetmek diyebilirim “nasıl bir yönetmensiniz”e karşılık olarak.
Müzik ve müzik seçimleriniz dikkatimi çekti… Nedir sizin müzikle ilginiz?
Müzik olmazsa olmazlarımdandır hayatımda. Neyse ki bu projede de çok beğendiğim çalışmaktan çok memnun olduğum Fırat Yükselir ile beraberiz. Dizimize şahane müzikler yapıyor kendisi. Onun dışındaki müzik seçimlerini de senaristimiz, kurgu direktörümüz ve yapımcımızla birlikte yapıyoruz. Lakin benim için temel olan çalındığında beni o sahnenin atmosferine en süratli ve konforlu halde taşıyan müziklerdir. Seçimlerimde buna dikkat ederim.
Dizi tüketim alışkanlığı çok değişti. TV karşısında sevdiğiniz dizinin gününü ve saatini beklemek diye bir şey kalmadı artık. İzleyici ya art geriye bütün kısımları bir seferde izliyor ya da sahneleri atlayarak izleyen de var. Bu tüketim alışkanlığı dizi üretimini nasıl etkiledi?
Bir kısmımız 150 dakika olduğu sürece çok da fazla yorum yapma talihimiz kalmıyor. Kalite, keyif, seyir zevki istiyorsak süreyi dünya standardına getirmek zorundayız, yani 45-60 dakikaya.
“CESUR VE KORKUSUZ BEŞERLERLE ÇALIŞMAYI SEVERİM”
Gündemde yeni sinema projeleriniz var mı?
Üstünde çalıştığım ve ancak dizi yoğunluğumdan askıya aldığım iki sinema sineması projem var. En kısa müddette hoş bir ön hazırlık sonrası hayata geçirmeyi planlıyorum onları da..
Cem Karcı Sineması’nın şifreleri nedir? Hangi sinema ekolü sizi yansıtıyor?
Her türlü ekole büyük hürmetim var. İçinde insanın en sade ve gerçek hali olanlar ise favorilerim. Şifrelerimi söylemem gerekirse yalın bir gerçekliği yansıtmak, insanın o an yaşadığı ruh halini en çıplak haliyle resmetmek derdim.
Hayalleriniz neler? Nasıl sinemalar yapmak hayallerinizi süslüyor? Mesela sınırsız imkanlarınız var, kimlerle çalışmak istersiniz?
Bir evvelki sorumda olduğu üzere sınırsız imkanları o an hayal ettiğim gerçeklik ne ise ona nazaran şekillendirmek isterim. Mesela bu bir göz odadaki iki insan ortasında geçen yalın sade bir sinema de olabilir, yahut eski devri yansıtan çok büyük bir savaş sineması de… En kıymetlisi başrolünde insanın olması. Hasebiyle yürekli, korkusuz, denemek ve yanılmaktan yüksünmeyen, karşılıklı inanca dayalı ilişkiyi temel alan her oyuncu, teknik insan yani sanatkarla çalışmak isterim.
Son soru… “Bu sineması ben çekmeliydim” dediğiniz bir sinema var mı?
Evet var, “Laurence Anyways”…
Kaynak: Hürriyet
Haberler.com
