Rize’de yeni tip koronavirüsü (Kovid-19) 25 günlük tedavi sonrası yenen Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Anestezi ve Reanimasyon Uzmanı Tabip Öğretim Üyesi Tolga Koyuncu, “Akciğer sinemasındaki beyazlıkların artışını görünce daha çok korku bozukluğuna kapılıyordum. Arkadaşlarım akciğer sinemama bakmamı yasaklamıştı.” dedi.
Koyuncu, AA muhabirine yaptığı açıklamada, hastalık sürecini ve ağır bakıma düştüğü periyotta yaşadığı telaş bozukluğunu anlattı.
Nöbet tuttuğu sırada rahatsızlığını hissettiğini belirten 43 yaşındaki Koyuncu, gribal belirtiler ve kas ağrısının olduğunu, bu belirtiler üzerine kendisini izole ettiğini aktardı.
Koyuncu, hastalık başlangıcında her şeyin çok olağan olduğunu söz ederek, “Hastalığa yakalandığımda ‘Belli bir hastalığım yok. Yaşım da genç sayılır. Bunu atlatırsam belirli bir mühlet bağışıklık kazanırım.’ niyetindeydim. Bir hafta hiçbir sorun yoktu. Misyon yaptığım hastanede, arkadaşlarım tarafından izole edilerek tedavi edildim.” dedi.
Bir haftalık müddetin akabinde hastalığının seyrinin değiştiğini, sürecin kabusa dönüştüğünü kaydeden Koyuncu, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Bir akşam kötüleştim. Nefes alamaz duruma geldim. Süreci bildiğim için entübe edileceğimi düşünüyordum. Ağır bakıma alındım. Bu süreçte çok sıkıntı günler geçirdim. Eşimin, ailemin, arkadaşlarımın, takım arkadaşlarımın çok gerilim yaşadıklarını, benden ötürü çok berbat duruma düştüklerini duydum. Çok yıpratıcı bir süreç oldu. Kimsenin kendine güvenmemesi gerekiyor. ‘Ben iyiyim, bana bir şey olmaz.’ diye bir şey yok. Kimde ne tesirler bıraktığı belirli değil.”
Koyuncu, hastanede ağır bakım sürecinin ağır geçtiğini belirterek, “En kolay aldığım nefes, alamadığım nefese dönüştü. Rehabilitasyon sürecinde konutta yürürken bile zorlanıyordum. Günlük aktivitenizi bile yapamaz pozisyona geliyorsunuz. Artık belirli bir müddet işe bile dönemeyeceğimi düşündüm. Çok gerilim yaşadım.” tabirlerini kullandı.
Ortadan üç ay geçmesine karşın hala tam olarak kendine gelemediğini anlatan Koyuncu, “Belli oranda nefes darlığım var. Nörolojik tesirlerin ne kadar olacağı muhakkak değil. Unutkanlıklarım var. Kimi şeyleri unutuyorum ve eskisi üzere değilim.” diye konuştu.
Toplumsal medyada hastalığı önemsemeyenleri ve olmadığını argüman edenleri görünce çok şaşırdığını lisana getiren Koyuncu, şunları söyledi:
“Böyle bir hastalığın olmadığını tez edenleri görünce çok şaşırıyoruz. Hastalık gümbür gümbür geliyor ve çok tehlikeli bir durum. Belirli bir algoritma takip etmiyor ve kimde ne tesir bıraktığı belirli değil. Yalnızca kendimiz için değil, yakınlarımız için de kıymetli. Hekim arkadaşımızın Kovid’den öldüğünü gördüm, yakınlarımızı kaybediyoruz. Bunun tek yolu aşı olana kadar maske, aralık ve hijyen kurallarına uymak. İnsanlardan sabretmelerini ve dikkat etmelerini istiyorum. ‘Bana bir şey olmaz’ demekle korunulmuyor. Yalnızca kendisi için değil, ailesi, yakınları, çocukları için, herkes için herkes dikkat etmeli. Yaşlıları ve kendimizi muhafazamız lazım. Ne kadar sürerse sürsün toplumsal uzaklık kurallarına uymamız lazım. Bu çok önemli bir süreç.”
“Vücut işlevlerinin yavaş yavaş tükendiğini görüyorsunuz”
Koyuncu, ruhsal olarak vefat kaygısının hastalık sürecinde üst noktaya ulaştığına işaret ederek, “Bu süreç, kendimi vefata en yakın hissettiğim an. Kolay bir nefes alışverişini bile yapamadığınız vakit artık beden işlevlerinin yavaş yavaş tükendiğini görüyorsunuz. Sonucunda teneffüs aygıtına bağlı ağır bakım ünitesi. Süreçte eşinizi, çocuğunuzu düşünüyorsunuz. Anlatılamaz bir anksiyete (kaygı bozukluğu) yaşatıyor. Anksiyete devam ediyor. Kalbimde çarpıntı olduğu vakit ‘Kalp krizi mi geçiriyorum?’ diye telaşlarım oluyor ve bundan çıkmak mümkün değil. Merdivenleri çıkarken tıkanıyorum.” dedi.
“Arkadaşlarım akciğer sinemama bakmamı yasaklamıştı”
Sıkıntı bir sürecin akabinde hayata tekrar döndüğünü lisana getiren Koyuncu, şunları kaydetti:
“Yoğun bakımdan çıkınca çok sevindim zira öleceğimi düşünmüştüm. Süreci biliyordum. Akciğer sinemasındaki beyazlıkların artışını görünce daha çok dert bozukluğuna kapılıyordum. Arkadaşlarım akciğer sinemama bakmamı yasaklamıştı. Kendi filmlerimle ilgilenmemi yasaklamışlardı zira gerilim faktörü de hastalığın gidişatını etkileyen faktörlerden biri. Şuurunuz açıkken iş daha sıkıntı geçiyor. Başınızda kuruyorsunuz, ‘Ne vakit öleceğim? Ne yapacağım? Eşim, dostum ailem, çocuğum ne yapacak?’ Çok sıkıntı bir süreç. Hiç kimsenin bu türlü bir konumda olmasını istemiyorum.”
-“Düşünmeye gerek olmadan çabucak sarfiyat aşı olurum”
Koyuncu, hastalıktan mevcut kaidelerde en iyi kurtuluş yolunun aşı olduğuna dikkati çekti.
Koyuncu, şu değerlendirmelerde bulundu:
“Aşı olup bu hastalığı yaşamayacaksam hiç düşünmem. Düşünmeye gerek olmadan çabucak sarfiyat aşı olurum. ‘Hangisi daha tehlikeli?’ diye düşündüğüm vakit çabucak aşı olurum. Bu hastalığı ben yaşadım, düşmanımın bile başına gelmesin. O derece çok makus kaidelerde problem çektim. Kendi şahsi fikrim, hangi aşı olduğuna bakmadan ben olmak isterdim.”
Tolga Koyuncu, aşı geldiği vakit herkese en kısa müddette aşı olmalarını tavsiye etti.
Kaynak: Anadolu Ajansı / Muhittin Sandıkçı
Haberler.com
