Kilis’te hobi olarak biriktirdiği eski eşyaları açtığı antikacı dükkanında meraklılarıyla buluşturan 45 yaşındaki Murat Üzümbalı, mesleğini severek yapıyor.
Kentte telefon tamirciliği yapan Üzümbalı, 17 yıl evvel bir tutku olarak eski eşyaları biriktirmeye başladı. Vakitle kendisini antikacılıkta geliştirerek hobisini meslek haline getiren Üzümbalı, telefon tamirciliğini bırakarak vakit içerisinde topladığı yaklaşık 9 bin parçayı dükkanında sergiliyor.
Üzümbalı, geçmişten bugüne kullanılan eski tarım ve konut gereçleri, televizyon, radyo, fotoğraf makinesi, plak ve sinema kaseti üzere birçok eşyadan oluşan koleksiyonuna gözü üzere bakıyor.
Murat Üzümbalı, AA muhabirine, telefon tamirciliği yaptığı yıllarda bir hevesle küçük çaplı olarak eski eşyaları toplamaya başladığını, sonrasında bunun aşka dönüştüğünü söyledi.
Dükkanında pek çok antikayı sergilediğini bu işin kendisine çok şey kattığını tabir eden Üzümbalı, “Biz bunun sevdalısıyız. Bu aşkı yaşamak için herkese bunu anlatmaya ve almaya çalıştık.” dedi.
Antikacılığın kendisi için bir ömür biçim olduğunu lisana getiren Üzümbalı, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Kilis’te hem alıyoruz hem satıyoruz. İstanbul, Ankara, İzmir ve Türkiye’nin bütün vilayetlerinden müşterilerimiz vardı, alıp satıyorduk. Kovid-19 hasebiyle şu an için bir şey yapamıyoruz. Yeniden biz bunun sevdalısıyız. Bundan öteki bir iş yapmak istemem zira farklı beşerler görüyoruz, bizden büyük beşerlerle tanışıyoruz. Bunlar nasıl yaşanmış, nasıl görülmüş? Hem biz kendimizi geliştiriyoruz hem bunlarla uğraşıyoruz. Uğraşmamızdaki sebep sevdadır.”
Ziyaretçiler kısa bir tarih çeşidi yapıyor
Antikacılık yaparak geçmişin izlerini yaşamaya çalıştığını belirten Üzümbalı, dükkanında 200 yıl kadar eskiye giden eşyaların bulunduğunu, dükkanını ziyaret eden şahısların de bu eşyalar içerisinde küçük bir tarihi seyahat yaptığını tabir etti.
Antikacılık mesleğini yaparak eski eşyaların sokaklara atılmasından kurtardığını anlatan Üzümbalı, şunları söyledi:
“Değerler satın alınmaz. Biz pahaları satın almadık, kullanalım diye uğraştık. Beşerler örneğin bir mercimek değirmenini sokaklara atıyorlardı. Beşerler bunu bilmiyorlardı, demircilere, hurdacılara veriyorlardı. Ben dükkanı açtıktan sonra insanlara ‘Bana getirin alayım.’ dedim. Demirin hurdası bir liraysa ben bu bedeller kaybolmasın diye 5, 10, 20 lira verdim. Hurdacı bunların farkında olmadan hurdaya atıyordu, farkında değildi. Onları kazanmaya çalıştık. Sokaklara atılmasından kurtardık. İstiyorum ki Kilis’imizdeki öz geçmişimiz unutulmasın. Ben bunu başardığıma eminim.”
Kaynak: Anadolu Ajansı / Cebrail Caymaz
Haberler.com
