İzmir’in Ödemiş ilçesinde bulunan ve çeşitli nedenlerle halkının göç etmesi sonucu nüfusu 5’e düşen Lübbey köyü, eşsiz tabiatı ve tarihi yapılarıyla vakte meydan okuyor.
Geçmişi antik çağlara uzanan 1000 metre rakımlı Lübbey Yaylası’nda Osmanlı Devri’nden kalan konutlarıyla dikkati çeken köy, Ödemiş’in Bozdağlar’a bakan güney yamaçlarında yer alıyor.
Osmanlı İmparatorluğu periyodunda yöresinde rastlanılmayacak özgünlükte bir yerleşim yeri olarak dikkati çeken tarihi köy, taş, kerpiç ve çamur sıva karışımından oluşan konutlarıyla öne çıkıyor.
“Eşkıya köyü” olduğu rivayet edilen köyde bitişik sistemde inşa edilen meskenler ufak kalelere benzetiliyor.
Cumhuriyet devrinde de uzun müddet kış aylarında 300-400 civarında kişinin ikamet ettiği köy, son yıllarda halkının birçoklarının ekonomik ve fiziki koşullar nedeniyle yayladaki Çamyayla Mahallesi’ne taşınmasıyla yalnızca 5 şahsa mesken sahipliği yapıyor.
Köy, özgün mimarisi ve tabiatı sayesinde son periyotlarda hafta sonları fotoğraf tutkunları ile yürüyüş kümelerinin ilgisini çekip tanınan olmaya başlasa da Kovid-19 nedeniyle bu periyotta yeniden eski yalnızlığına dönmüş görünüyor.
Son devirde bilinirliği arttı
Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından kentsel SİT alanı ilan edilen ve 44 sivil mimari örneği ile 4 anıtsal yapı bulunan Lübbey’in yürütülecek çalışmalarla cazibe merkezi olması hedefleniyor.
“Hayalet köyün”, İzmir Valiliği ve Büyükşehir Belediyesi ile çok sayıda paydaşın katıldığı, Bozdağlar ile Aydın Dağları’nda efelerin yaşadığı yerleri birbirine bağlayan yaklaşık 500 kilometrelik yürüyüş rotası olan “Efeler Yolu” projesi sayesinde daha çok yerli ve yabancı turisti ağırlaması öngörülüyor.
Kubbesi ve minaresi olmayan asırlık mescidi, ıssız sokakları, yıkılan meskenlerin ortasında çok sayıda kedisiyle dikkati çeken köyün kahvehanesi ise Mehmet Güler’in kararlılığıyla hala açık.
Lübbey’in kıssasını AA muhabirine anlatan Güler, köyün ismini Lidya Medeniyeti devrinde bir Sardes Hükümdarı’nın Lüb ismindeki oğlundan aldığına inanıldığını söz etti.
Lübbey’in bir kışlak köyü olduğunu belirten Mehmet Güler, “Eskiden yazları Çamyayla’ya çıkıp kışın da buraya iniyorduk. Zira o periyotlarda kışlar çetin geçiyordu. Kar yağdığı vakit ilkbahara kadar yerde kalıyordu. Yaylada da kalacak sağlam bir yer olmayınca beşerler kışı burada geçirirdi. 1983 yılında Çamyayla’ya elektrik gelince insanların birden fazla oraya mesken yapıp Lübbey’e gelmemeye başladı. Kışlar da eskisi üzere değil esasen millet oraya sağlam konutlar yapınca Lübbey’in nüfusu gitgide azalmaya başladı.” diye konuştu.
“Şirince, Birgi üzere olabilir”
Güler, 2008 yılında toplumsal medya aracılığıyla burayı tanıtmaya başladıklarını ve bu sayede yurt dışından bile insanların köye gelmeye başladığını söyledi.
Yapılacak çalışmalar sayesinde Lübbey’in kültür turizmi manasında cazibe merkezi olabileceğini belirten Mehmet Güler, şöyle devam etti:
“Belediyemizin çalışmaları var, Kültür ve Turizm Bakanımız da bir mühlet evvel ziyaret etti. Buraya bir ilgi oluşmaya başladı. Harita çalışmaları yapıldı, jeolojik çalışmalar da devam ediyor. Efeler Yolu projesinden umutluyuz. Bu sayede burası tahminen ileride Sevecence, Birgi üzere olabilir. Kâfi ki çalışmalar yapılsın. Çin, İngiltere, İtalya üzere ülkelerden konuklarımız geldi. Gelenler çok etkilendi, çok büyük potansiyel var burada. Koronavirüs sürecinden evvel her hafta sonu 1-2 çeşit otobüsü gelirdi lakin marttan itibaren gelen giden yok.”
Geçmişte 630 kişinin yaşadığı köyde yaz kış yaşayan insan sayısının 5’e düştüğünü aktaran Güler, “2006’dan beri kahvecilik yapıyorum burada. O devirde 35-40 kişi yaşıyordu. Ben de kapıya kilidi vurup gitseydim köy büsbütün bitecekti lakin biz pes etmedik, 2016 yılında burada belgesel çekildi. Şu anda kimse yok, buna karşın ben her gün gelip açıyorum kahveyi. Bu hastalık biterse burada olumlu şeylerin olacağına inanıyoruz. Turizm açısından burası cazibe merkezi olabilir diye düşünüyorum.”
Kısa bir mühlet evvel trafik kazasında eşini kaybeden 62 yaşındaki Hamide Bozkuş ise tüm zorluklara karşın burada yaşamaya devam ettiğini lisana getirdi.
Köyde artık konuşacak insan bulmadığını belirten Bozkuş, “Köyümüz evvelce çok hareketliydi lakin artık kimse kalmadı. Eşimi trafik kazasında kaybettim, her tarafta onun anısı var, ağlamadığım bir gün bile yok. İki keçim ve kedilerim var, daima onlarla ilgileniyorum. Kimse olmayınca onlarla dertleşiyorum.” sözlerini kullandı.
Kaynak: Anadolu Ajansı / Halil Fidan
Haberler.com
